Waarom ben ik zo snel on edge? Kleine dingen kunnen me al heel snel enorm irriteren. Vroeger was dat nooit zo? What has changed? Is het gewoon werk, in combinatie met sporten en cutten dat mn lontje een stuk korter is? Of is dat iets wat met de leeftijd komt? Probeer meer te observeren, zonder judgement. Ook naar jezelf misschien? En waarom zit je met je hoofd toch zo veel in de toekomst? Zit ik situaties me echt in te beelden, en alvast te bedenken hoe ik er op ga reageren. Stop daarmee, ben meer impulsief en in het moment. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe doe je dat?